9/4/11

Η ηθική δοκιμασία

     Ποτέ δεν μπορεί να προσδιορίσει κανείς με βεβαιότητα μέχρι ποιο σημείο οι σχέσεις μας με τους άλλους είναι το αποτέλεσμα των αισθημάτων μας, της αγάπης μας, της μη-αγάπης μας, της καλοσύνης ή του μίσους μας και μέχρι ποιο σημείο είναι εκ των προτέρων επηρεασμένες από το συσχετισμό των δυνάμεων ανάμεσα στα άτομα.
Η αληθινή καλοσύνη του ανθρώπου δεν μπορεί να φανερωθεί με απόλυτη καθαρότητα και απόλυτη ελευθερία παρά μόνον απέναντι σ΄ αυτούς που δεν εκφράζουν καμία δύναμη.
    Η πραγματική ηθική δοκιμασία της ανθρωπότητας είναι οι σχέσεις με αυτούς που είναι στο έλεος μας: Κι εδώ είναι που τοποθετείται η μεγαλύτερη αποτυχία του ανθρώπου, μια καταστροφή βασική από την οποία απορρέουν όλες οι υπόλοιπες.
   Ο ανθρώπινος χρόνος δεν γυρίζει κυκλικά, αλλά προχωρεί σε ευθεία γραμμή. Γι αυτό και ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, επειδή η ευτυχία είναι επιθυμία επανάληψης και γιατί να την μετρήσουμε ή να την κατατάξουμε;
  Με τους ανθρώπους απλώς μπαίνουν πολλά μέσα αλλά κυρίως μπαίνει το «εγώ» … ίσως να κάνουν το ίδιο και οι άνθρωποι που σε πονούν … ίσως …
Εμείς δεν είμαστε οι άλλοι αλλά εμείς.
  Δυστυχώς δε μπορούμε να κάνουμε τους άλλους ρομπότ ώστε να μη μας πονούν ή να μας αγαπάνε ούτε και τα παιδιά μας δε μπορούμε να φτιάξουμε έτσι …
Μπορούμε όμως να φτιάξουμε τον εαυτό μας έτσι ώστε να μπορεί να συνυπάρξει με τους άλλους αρμονικά ώστε να πάρουμε και να δώσουμε τα μέγιστα σ αυτή τη ζωή σε όλες τις εκφάνσεις της.
 Ο καθένας μας που έρχεται στη ζωή καλείται να περπατάει μέχρι το τέλος του …
 Ο δρόμος οι δρόμοι και οι προορισμοί που θα περπατήσουμε ποικίλουν .
 Άλλος φτιάχνει το δικό του δρόμο και προορισμό …
 άλλος βαδίζει χωρίς προορισμό απλά βαδίζει σε όλη του τη ζωή …
 άλλος τρέχει χωρίς προορισμό μια ζωή …
 άλλος αλλάζει δρόμους και προορισμούς συνεχώς …
   Σημασία έχει να καταφέρουμε μέσα από διαφορετικές διαδικασίες ο καθένας να ορίσει το δικό του      προορισμό και να βρει το καλύτερο δυνατό τρόπο για να φτάσει … αν φτάσει ...
Πολλές φορές σημασία έχει το ταξίδι !
  Δεν είναι εύκολο όλοι να βάζουμε στόχους ζωής από μικρές ηλικίες και να κάνουμε πλάνα και στρατηγικές επίτευξης των στόχων μας …
 Μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε με πολύ μικρούς στόχους, υλοποιήσιμους και μετά με μεγαλύτερους και μεγαλύτερους ……
 Σημασία έχει να μην είμαστε καράβι χωρίς πυξίδα …
 Για όλα χρειάζεται μια αρχή και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός (όχι τα πάντα)...
Ο ανθρώπινος χρόνος δεν γυρίζει κυκλικά, αλλά προχωρεί σε ευθεία γραμμή, γι αυτό και ο άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, επειδή η ευτυχία είναι επιθυμία επανάληψης.
Ο άνθρωπος είναι εγωιστικό ον και του αρέσει να κυριαρχεί. Για αυτό ενδεχομένως η σχέση ενός άντρα και μιας γυναίκας να έχει τόσα πολλά προβλήματα. Για να πετύχει μια σχέση ο καθένας πρέπει να παραμερίσει λίγο από τον εγωισμό του στην άκρη.

Τα παραπάνω είναι υπέροχα (ίσως όχι τόσο στην επιχειρηματολογία αλλά στην πρόθεση) όμως δεν θα τα καταλάβουν πολλοί .................. γιατί λίγοι πήγαν στη κόλαση και κατάφεραν να γυρίσουν ........................

3 σχόλια:

  1. Κι ακριβώς σε αυτό το σημείο μπαίνει και η πάγια απορία μου : Κατάχρηση ή σύμπνοια ιδεών ;;; Αν είναι κατάχρηση, ναι, συμφωνώ μαζί σου στο "ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ" ... Αν είναι σύμπνοια, προς τι όλη αυτή η ανούσια περιπέτεια; ... φίλε ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλό είναι αγαπητέ, ν'΄αναφέρετε την πηγή της επιχειρηματολογίας σας.
    Εν προκειμένω Μίλαν Κούντερα ''Η αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι''

    ΑπάντησηΔιαγραφή